|
« Politiek hoort niet langer in het parlement of in ministerraden,
maar in gedichten. In het parlement hoort poëzie. » Gentse buurten nemen Europa poëtisch onder vuur.
In de aanloop van de informele Eurotop van 19 oktober hangen buurtbewoners in
vier Gentse wijken Europa in haar blootje.
Op 19 oktober zal in de Gentse Sint-Pietersabdij de champagne rijkelijk vloeien voor de Europese machthebbers. De bewoners van de 19de eeuwse gordel van die stad hebben weinig boodschap aan wat daar zal besproken worden. Maar ze zijn ook bezorgd. Uit voorgaande gelijkaardige toppen is immers gebleken dat die voor de gewone mannen en vrouwen in onze buurten, maar ook in het Zuiden, weinig positieve verandering in petto hebben. Integendeel…
Op 30 gevels roepen reuzengrote fragmenten uit het gedicht ‘Europa’ van Elvis Peeters op tot een eigenzinnige visie op Europa. Drie weken lang zal niemand er naast kunnen kijken. Achter deze gevels schuilen de twijfel, angst, bekommernis, maar bovenal het verlangen naar een menselijker Europa:
Waarom we een gedicht over Europa aan de gevel hangen? Omdat we niet willen dat in Europa enkel economische belangen meetellen. Wij willen een sociaal Europa, veelkleurig en pluralistisch. Wij willen een samenleving die gebaseerd is op ethische waarden: rechtvaardigheid, verdraagzaamheid en solidariteit. Wij willen niet leven in een Europa dat zichzelf steeds mee (be)wapent om vluchtelingen buiten te houden.
Ik vind het goed als alle landen zich (in Europa) verenigen, want wat betekenen die grenzen nu? Niet veel goeds. Maar zoals ze nu bezig zijn ben ik niet akkoord. Ik wil niet dat men enkel regels opstelt zodat bedrijven volledig vrij zijn. Er moeten sociale regels zijn; bvb. Ieder land moet zorgen voor pensioenen. En ik wil ook niet in een fort leven, maar in een huis met open deuren en ramen op de wereld. Dat is mijn Europa.
De economie is geen natuurwet. Ze wordt door de mensen gemaakt en kan ook door ons veranderd worden. Dat vergeet de Europese Unie. Ze loopt achter een machtsblok van grote multinationale bedrijven aan en stemt de hele samenleving af op de winsthonger van enkelen. Ze werkt mee aan het terugschroeven van de politiek ten voordele van de kapitalistische economie. Ik wil geen Europa van het geld, maar een Europa van de mensen.
Ik zal wel gaan betogen op 19 oktober, als alles meezit. Maar wat men ervan zal laten zien en wat men erover schrijft, dat heb je niet in de hand. Dat is wel het enige wat de meeste mensen ervan meekrijgen. Dit gedicht hangt echter in onze straat, een gewone straat. Het hangt er, voilà. Men kan er niet naast kijken. Men kan ervan denken wat men wil. Weekt het discussie los, zoveel te beter.
De kloof tussen arm en rijk op werdschaal en in deze hoog-technologische wereld is groter dan ooit tevoren. Is dat de drie procent groei die we nastreven ? Nee bedankt.
"Politiek hoort niet langer in het parlement of in ministerraden, maar in gedichten", schrijft Elvis Peeters. Een goed gesprek met je buren, samen met vrienden en vriendinnen genieten van een bedreigd stukje groen in de stad en daarvoor opkomen, bewust proberen kiezen (wat je eet, hoeveel je werkt, hoe je woont,…), … da’s politiek met de p van poëzie en passie, in de plaats van politiek met de p van poen en power. Omdat voor die eerste soort politiek geen plek zal zijn in de Sint-Pietersabdij op 19 oktober, maak ik er graag mee plek voor in onze straat!
« Europa, minstens enkele mensen zullen zich moeten organiseren
om aan je lijden een einde te maken. Europa, ik ben een van hen. Ik spreek niet tot de muren. Ook de mensen hebben oren. »
Het gedicht ‘Europa’ van Elvis Peeters is tegelijk een oproep om deel te nemen geweldloos manifeest georganiseerd door diverse NGO’s ; Een ander europa voor een andere wereld.
Bewoners uit de Sparrestraat (Brugse Poort), Tarbotstraat – Karperstraat (Heirnis), Justus-Lipsiusstraat (Tolhuis), Beeldhouwersstraat – Toekomststraat (Heirnis). |